Port Forwarding چیست؟ نحوه فوروارد کردن پورت در روتر

Port Forwarding چیست؟ آیا نحوه فورارد کردن پورت در روتر را یاد دارید؟ Port Forwarding یک راه حل برای مشکلی است که گیمرها از آن به خوبی آگاهی دارند. شما سعی می‌کنید که در یک مسابقه آنلاین به جمع دوستان خود محلق شوید اما نمی‌توانید چونکه اتصال شما به شبکه بازی محدود است و قابلیت‌های خاص بازی چند نفره را مسدود می‌کند. این مشکل حتی در هنگام هاست کردن فایل‌ها در یک سرور خصوصی اتفاق می‌کافتد که منجر به عدم اتصال کاربران از راه دور می‌شود.

مشکل در هر دو سناریو از نحوه استریم داده‌ها به شبکه محلی شما ناشی می‌شود. سخت افزار شبکه شما با جلوگیری از اتصالات نا آشنا و احتمالا مخرب، ترافیک را مدیریت می‌کند. این گاهی اوقات به این معناست که شما نمی‌توانید بدون تغییر دستی تنظیمات، از اتصالات مستقیم اصلی خارج شوید. راهنمای امروز فروشگاه اینترنتی نارستان به شما نشان می‌دهد که چگونه با فوروارد کردن پورت و بهترین اتصال ممکن می‌توانید از سرویس‌های آنلاین مورد علاقه خود استفاده کنید.

• نحوه فیلتر کردن و بستن سایت‌ها در ویندوز با استفاده از هاست فایل

پورت چیست؟

در شبکه یک پورت یک dock خاص است که با یک آدرس شناخته می‌شود و می‌توان از طریق این پورت داده‌ها را برای ایجاد ارتباط بین دو دستگاه هدایت کرد. هر پورت عدد مشخصی از 0 تا 65535 دارد، بنابراین داده‌ها دقیقا می‌دانند که وقتی به مقصد رسیدند کجا باید بروند. در ادامه چند پورت اشتراکی اختصال داده شده توسط سازمان استاندارد Internet Assigned Numbers Authority آورده شده است:

• 20 = File Transfer Protocol (FTP)
• 21 = File Transfer Protocol (FTP)
• 22 = Secure Shell (SSH)
• 25 = Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)
• 53 = Domain Name System (DNS)
• 80 = Hypertext Transfer Protocol (HTTP)
• 110 = Post Office Protocol v3 (POP3)
• 143 = Internet Message Access Port (IMAP)
• 443 = Hypertext Transfer Protocol over TLS/SSL (HTTPS)

به عنوان مثال، ایمیلی که از پورت 110 مودم خود ارسال می‌کنید؛ هنگامی که از طریق اینترنت انتقال پیدا می‌کند از طریق چند هاپ یا پرش خود را به مقصد می‌رساند. بعد از طریق روتر شبکه عبور می‌کند و به پورت 110 هدایت می‌شود تا اینکه رسما توسط سرویس گیرنده ایمیل دریافت می‌شود.

Port Forwarding چیست؟

ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) شما یم آدرس عددی داینامیک یا پویا را به مودم شما اختصاص می‌دهد. اینترنت دستگاه‌های محلی شما را نمی‌بیند و فقط مودم شما را می‌بیند. این آدرس به ندرت تغییر می‌کند اما یک آدرس دائمی یا ایستا نیست. ارائه دهندگان خدمات اینترنت به دو روش سخت افزار ارائه می‌دهند: یک واحد ترکیبی از مودم روتر یا دو واحد جداگانه. با تنظیمات بعدی، کابل اترنت فیزیکی مودم را به پورت Wide Area Network (WAN) روتر متصل می‌کند.

چرا ما به روتر هم نیاز داریم؟ چون مودم فقط یک اتصال اینترنتی فیزیکی را فراهم می‌آورد. روتر، شما را قادر می‌سازد تا چندین دستگاه بی سیم و با سیم را به هم متصل کنید.

در هر دو حالت، روتر دارای آدرس منحصر به فرد و جدا از مودم است (به طور معمول با آدرس  192.168.x.x.  یا  10.x.x.x). این آدرس‌ها از یک روتر به روتر دیگر متفاوت است. به نوبه خود، روتر آدرس‌های IP را به هر دستگاه‌های محلی متصل شده و بر اساس آدرسی که دارد اختصاص می‌دهد اما مودم نه. به عنوان مثال اگر آدرس روتر  192.168.0.1 باشد، آدرس کلیه دستگاه‌های متصل از 192.168.0.2 شروع می‌شود. بعد تمام ترافیک را با استفاده از آدرس‌های اختصاص یافته به دستگاه‌های کلاینت هدایت می‌کند. در اینجا یک مسیر ساده وجود دارد:

سرور اینترنت > مودم > روتر > کامپیوتر شما

اما روتر صرفا ترجمه و مسیریابی ترافیک را انجام نمی‌دهد. این دستگاه همچنین از یک فایروال داخلی استفاده می‌کند که ارتباطات ورودی و خروجی را کنترل می‌کند. اگر روتر نمی‌داند ترافیک ورودی یا خروجی را از کجا ارسال کند، به سادگی ارتباطات را نادیده می‌گیرد.

همه دستگاه‌های محلی دارای پورت‌های یکسانی هستند که بسته‌های داده را ارسال و دریافت می‌کنند که خود می‌تواند مشکل ساز باشد. به عنوان مثال، پروت 80 یکی از پورت هایی است که معمولا دحت پرونکل کنترل انتقال (TCP) استفاده می‌شود. این پورت درخواست‌های صفحه وب را مسیریابی می‌کند اما توسط Xbox Live  و  PlayStation Network هم استفاده می‌شود.

وقتی روتر داده را دریافت می‌کند، لیست آدرس‌های اختصاص یافته خود را بررسی می‌کند تا بهترین تطابق را تعیین کند. برای اینکه بسته‌های Xbox Live ارسال شده از طریق پورت 80 به کنسول ایکس باکس وان یا کامپیوتر مبتنی بر ویندوز 10 شما برسد؛ ایجاد یک لاین مستقیم بین سرورهای Xbox Live و کنسول شما ضروری به نظر می‌رسد. این به معنای ایجاد یک قانون خاص در روتر است که امکان اتصال مستقیم و ایمن را فراهم می‌آورد. از اینجاست که Port Forwarding شروع می‌شود.

آموزش کامل Port Forwarding

متاسفانه، رابط‌های روتر در تمام مدل‌های موجود شبیه به هم نیستند، بنابراین نحوه یافتن قسمت Port Forwarding ممکن است متفاوت از آنچه باشد که در اینجا توضیح خواهین داد. برای مثال، ما از یک روتر لینکسیس استفاده می‌کنید که در قسمت Security می‌توان عملیات Port Forwarding را انجام داد.

یک آدرس IP استاتیک اختصاص دهید

قبل از فوروارد کردن پورت ها، باید به رابط روتر دسترسی پیدا کنید. خیلی ساده آدرس IP روتر را در مرورگر خود تایپ کنید و با استفاده از نام کاربری و رمز عبور وارد سیستم شوید. اگر آدرس IP روتر را نمی‌دانید مقاله ما را مطالعه کنید.

بعد از دسترسی، برای دستگاهی که ترافیک فوراردشده را دریافت می‌کند یک آدرس IP استاتیک تعریف کنید. به طور معموا روتر به هر دستگاه متصل یک آدرس داینامیک یا پویا را اختصاص می‌دهد، به این معنا که این آدرس‌ها تغییر خواهند کرد. برای فوروارد کردن پورت؛ یک دستگاه به یک آدرس دائمی یا ثابت نیاز دارد تا روتر دقیقا بدانید که ترافیک ورودی باید کجا برود.

روترهای مدرن معمولا یک Network Map یا نقشه شبکه ارائه می‌دهند که تمام دستگاه‌های متصل را لیست می‌کند. در مثال ما، می‌توانیک یک دستگاه متصل را انتخاب کرده و در منوی پاپ آپ Reserve DHCP Address را انتخاب کنیم. این کار، به طور خودکار آدرس فعلی را رزرو می‌کند و آن را به طور ثابت به این دستگاه اختصاص می‌دهد.

برای ویرایش دستی آدرس ایستا، می‌توانیم دستگاه را دوباره انتخاب کنیم و این بار Edit DHCP Reservation را کلیک کنیم.

در پنجره زیر ما می‌توانیم فیلدهای سوم و چهارم را تغییر دهیم و بعد لینک Save را کلیک کنیم. برای حذف آدرس IP استاتیکی که قبلا اختصاص داده شده هم می‌توانیم لینک Cancel و بعد Delete را انتخاب کنیم. حالا ما یک آدرس آی پی استاتیک داریم و می‌توانیم برای ادامه فورواردینگ پورت را انجام دهیم.

سه گزینه برای فوروارد کردن پورت

در روتر لینکسیس ما، port forwarding در بخش Security و در سربرگ Apps and Gaming قرار دارد. در اینجا ما سه گزینه Single Port Forwarding, Port Range Forwarding, Port Range Triggering را در اختیار داریم. در ادامه در مورد هر یک توضیح مختصری را ارائه می‌دهیم:

• Single Port Forwarding – به طور مداوم فوروارد ترافیک به یک دستگاه خاص از طریق یک پورت خاص انجام می‌شود. این پورت‌ها باز باقی می‌مانند.
• Port Range Forwarding – به طور مداوم فوروارد ترافیک به یک دستگاه هاص از طریق یک رنج از پورت‌ها انجام می‌شود. این پورت‌ها باز باقی می‌مانند.
• Port Range Forwarding – از طریق طیف وسیعی از پورت ها، فوروارد ترافیک برای همه دستگاه‌های شبکه انجام می‌شود. این پورت‌ها تا زمان درخواست دسترسی بسته باقی می‌مانند.

حالا اجازه دهید ببینیم که از هر مورد چگونه استفاده کنیم.

Single Port Forwarding

برای شروع ما یک رنج پورت واحد را اضافه خواهیم کرد. به یاد داشته باشید، مراحل زیر ممکن است در روتر شما متفاوت باشد، اما روش کلی یکسان است.

مرحله 1 – روی دکمه Add a new Single Port Forwarding کلیک کنید.

مرحله 2 – یک نام وارد کنید. این تاثیری در فوروارد پورت ندارد بلکه فقط به عنوان برچسب استفاده می‌شود. در اینجا ما نام Xbox Live Port 88 را انتخاب می‌کنیم.

مرحله 3 – شماره پورت External Port  و  Internal Portرا وارد کنید. در این حالت، ما در حال ارسال از پورت 88 هستیم بنابراین در هر دوی این فیلدهای 88 را وارد می‌کنیم.

مرحله 4 – پروتکل UDP, TCP یا هر دو را انتخاب کنید. برای ایکس باکس لایو ما باید UDP را انتخاب کنیم.

دانستن اینکه این دو پروتکا چه کاری انجام می‌دهند شاید برای شما ضروری نباشد اما اینکه بدانید کدام پروتکل برای شما مناسب است می‌تواند در فورواردینگ پورت موفق منجر شود. اگر شما Rule را به TCP تنظیم کرده باشید، فوروارد پورت کار نمی‌کند. با این حال برای افراد کنجکاو در اینجا توضیح مختصری در مورد هر یک از این پروتکل‌ها آمده است:

• پروتکل کنترل انتقال (TCP) – انتقال داده مبتنی بر اتصال بین کلاینت و سرور
• پروتکل بسته دادهٔ کاربر (UDP) انتقال داده بین کلاینت و سرور که از اتصال مستقیم استفاده نمی‌کند.

مرحله 5 – آدرس IP دستگاه را وارد کنید. این آدرس ایستایی اسن که ما در Network Map به دستگاه اختصاص دادیم.

مرحله 6 – لیک Save را کلیک کنید و بعد OK را کلیک کنید.

متاسفانه برای بدست آوردن بهترین اتصال ممکن؛ Xbox Live به باز کردن پورت‌های اضافی نیاز دارد. در کل 7 مورد وجود دارد که شما ملزم به اضافه کردن 6 مدخل Single Port Forwarding دارید که در ادامه لیست شده اند:

• 53 (هر دو پروتکل)
• 80 (TCP)
• 88 (UDP)
• 500 (UDP)
• 3074 (Both)
• 3544 (UDP)
• 4500 (UDP)

لیست پورت فورواردینگ پلی استیشن طولانی تر است:

• 80 (TCP)
• 443 (TCP)
• 465 (TCP)
• 993 (TCP)
• 3478 (هر دو پروتکل)
• 3479 (هر دو پروتکل)
• 3480 (TCP)
• 5223 (TCP)
• 8080 (TCP)

Port Range Forwarding

علاوه بر پورت‌های منفرد، بسیاری از بازی‌ها برای بهترین تجربه آنلاین (مانند Fortnite و Fallout 76) به پورت‌های مختلفی نیاز دارند. در این مثال؛ گزینه Port Range Forwarding را انتخاب کرده و یک محدوده پروت مورد نیاز برای اجرای بازی Fortnite را در ویندوز 10 اضافه می‌کنیم.

مرحله 1 – روی دکمه Add a new Port Range Forwarding کلیک کنید.

مرحله 2 – نامی را برای برچسب وارد کنید. در اینجا از برچسب Fortnite Range  استفاده می‌کنیم.

مرحله 3 – در فیلد Start Port عدد 5795 و در فیلد 5847 را به عنوان پورت شروع و پایان وارد کنید.

مرحله 4 – Both را به عنوان پروتکل مورد نیاز انتخاب کنید.

مرحله 5 – آدرس IP دستگاه را وارد کنید. این آدرسی ایستایی است که ما در Network Map به دستگاه اختصاص دادیم.

مرحله 6 – لینک Save را کلیک کنید و بعد OK را انتخاب کنید.

بر خلاف Xbox Live  و  PlayStation Network، بازی Fortnite برای ویندوز به هر دوی سینگل پورت و رنج پورت نیاز دارد، اما لیست کوتاه تر است:

• 5222 (هر دو پروتکل)
• 5795-5847 ( هر دو پروتکل)

Port Range Triggering

این گزینه بسیار امن تر از باز ماندن مداوم پورت‌ها است. در این حالت، پورت‌ها بسته می‌مانند تا زمانی که دستگاه کلاینت درخواست اتصال خروجی را انجام دهید. بعد فایروال روتر به طور موقت پورت‌های اتصال ورودی مربوطه را باز می‌کند. این روس به آدرس IP استاتیک نیاز ندارد؛ اما فقط یک کلاینت می‌تواند به صورت همزمان به یک پورت باز دسترسی پیدا کند.

مرحله 1- روی دکمه Add a new Port Range Triggering کلیک کنید.

مرحله 2 – نامی را برای برچسب اضافه کنید. در اینجا ما از برچسب Fortnite Range استفاده می‌کنیم.

مرحله 3 – در قسمت Triggered Range برای پورت شروع 5795 و برای پورت پایان 5847 را وارد کنید.

مرحله 4 – در قسمت  Forwarded Range برای پورت شروع 5795 و برای پورت پایان 5847 را وارد کنید.

مرحله 5 – آدرس IP دستگاه را وارد کنید. این آدرسی ایستایی است که ما در Network Map به دستگاه اختصاص دادیم.

مرحله 6 – لینک Save را کلیک کنید و بعد OK را انتخاب کنید.