نمایش 1–24 از 1019 نتیجه

این دستگاه ها نه تنها برای ذخیره فایل ها، بلکه برای اجرای وظایف و برنامه ها نیز ضروری هستند. هر فایلی که در کامپیوتر خود ایجاد و یا ذخیره می کنید؛ مانند برنامه ها و سیستم عاملی که از آن استفاده می کنید؛ در دستگاه ذخیره ساز اطلاعات کامپیوتر شما ذخیره می شوند.

با پیشرفت تکنولوژی در طول زمان، دستگاه های ذخیره سازی اطلاعات هم تکامل یافتند. امروزه می توان در بازار دستگاه های ذخیره سازی اطلاعات را در اشکال و اندازه های مختلف پیدا کرد که برای دستگاه ها و عملکردهای مختلف شما در نظر گرفته شده اند.

این دستگاه ها نه تنها برای ذخیره فایل ها، بلکه برای اجرای وظایف و برنامه ها نیز ضروری هستند. هر فایلی که در کامپیوتر خود ایجاد و یا ذخیره می کنید؛ مانند برنامه ها و سیستم عاملی که از آن استفاده می کنید؛ در دستگاه ذخیره ساز اطلاعات کامپیوتر شما ذخیره می شوند.

با پیشرفت تکنولوژی در طول زمان، دستگاه های ذخیره سازی اطلاعات هم تکامل یافتند. امروزه می توان در بازار دستگاه های ذخیره سازی اطلاعات را در اشکال و اندازه های مختلف پیدا کرد که برای دستگاه ها و عملکردهای مختلف شما در نظر گرفته شده اند.

یک دستگاه ذخیره ساز به عنوان رسانه ذخیره ساز هم شناخته می شود و فضای ذخیره سازی دیجیتال بر حسب مگابایت (MB)؛ گیگابایت (GB) و ترابایت (TB) اندازه گیری می شود.

برخی از دستگاه های ذخیره سازی اطلاعات کامپیوتر قادر به نگهداری اطلاعات به طور دائمی هستند در حالی که برخی دیگر فقط می توانند به طور موقت اطلاعات را نگه داری کنند و به آنها حافظه فرار گفته می شود. هر کامپیوتر دارای دو حافظه اولیه و ثانویه است. حافظه اصلی به عنوان حافظه فرار یا نامانا و حافظه ثانویه به عنوان حافظه غیر فرار یا مانا شناخته می شوند.

حافظه اولیه حافظه دسترسی تصادفی یا رم (RAM)

Random Access Memory یا RAM به عنوان حافظه اصلی کامپیوتر شناخته می شود. هنگامی که روی یک فایل در سیستم کامپیوتری خود کار می کنید؛ به طور موقت داده ها در حافظه رم شما ذخیره می شوند. رم به شما این امکان را می دهد تا کارهای روزمره خود مانند باز کردن برنامه ها، باز کردن صفحات وب، ویرایش اناد و یا اجرای بازی ها را انجام دهید و به شما امکان می دهد بدون اینکه پیشرفت خود را از دست دهید؛ به سرعت از یک کار به کار دیگر سوئیچ کنید. در واقع هر چه حافظه RAM کامپیوتر شما بزرگتر باشد؛ انجام مالتی تسکینگ سریعتر و روان تر خواهد بود.

رم یک حافظه فرار است و این بدان معناست که بعد از خاموش شدن سیستم یا قطع برق سیستم نمی تواند اطلاعات را در خود نگه دارد. به عنوان مثال اگر یک بخ شاز متن را کپی کرده اید؛ سیستم خود را ریستارت کنید و سعی کنید که این متن را در یک سند پیست کنید؛ متوجه خواهید شد که سیستم این اطلاعات را فراموش کرده است. رم امکان دسترسی تصادفی را برای کامپیوتر فراهم می آورد بنابراین بسیار سریعتر از حافظه ثانویه می تواند بخواند و بنویسد.

حافظه ثانویه هارددیسک (HDD) و درایو حالت جامد (SSD)

علاوه بر رم؛ هر کامپیوتر دارای یک درایو ذخیره سازی دیگر است که برای ذخیره اطلاعات به صورت طولاتی مدت از آن استفاده می کند و این نوع درایوها به عنوان حافظه ثانویه شناخته می شود. هر فایلی که ایجاد یا دانلود می کنید در حافظه ثانویه ذخیره می شود. دو نوع دستگاه ذخیره سازی به عنوان حافظه ثانویه در کامپیوتر شناخته می شود که عبارتند از HDD و SSD. هارددیسک سنتی نسبت به هارد اس اس دی سرعت کمتری دارد به همین دلیل SSD به عنوان فناوری برتر شناخته می شود.

دستگاه ذخیره سازی اطلاعات ثانویه غالبا قابل حمل هستند، بنابراین می توانید فضای ذخیره سازی خود را جایگزین و یا ارتقاء دهید یا درایو ذخیره سازی خود را به کامپیوتر دیگری انتقال دهید. استثناهای قابل توجهی مانند مک بوک ها وجود دارند که فضای ذخیره سازی قابل جابجایی را ارائه نمی دهند.

هارددیسک (HDD)

هارددیسک (HDD) هارد اصلی است. این هاردها دستگاه های ذخیرهس ازی مغناطیسی هستند که از دهه 1950 مورد استفاده قرار می گیرند؛ گرچه در طول زمان پیشرفت هایی را هم داشته اند. یک هارددیسک از مجموعه ای از دیسک های فلزی در حال چرخش معروف به پلاترها تشکیل شده است. هر دیسک در حال چرخش تریلیون فرگمنت کوچک دارد که می توانید برای نمایش بیت ها (0 و 1 باینری) مغناطیسه شود. بازوی محرک هد خواندن / نوشتن، پلاترهای چرخان را اسکن می کند و فرگمنت ها را مغناطیسه می کند تا اطلاعات دیجیتالی را روی هارددیسک بنویسد و یا بارهای مغناطیسی را برای خواندن اطلاعات از آن تشخیص دهد.

درایو حالت جامد (SSD)

درایوهای حالت جامد در دهه 90 ظهور پیدا کردند. حافظه های SSD به مغناطیس و دیسک اعتماد ندارند و در عوض از نوعی حافظه فلش به نام NAND استفاده می کنند. در SSD نیمه هادی ها با تغییر جریان الکتریکی مدارهای موجود در درایو، اطلاعات را ذخیره می کنند. این بدان معناست که برخلاف هارددیسک ها، هاردهای SSD برای کار کردن به قطعات متحرک احتیاج ندارند.

به همین دلیل؛ SSD ها نه تنها سریعتر و هموارتر از هارددیسک ها کار می کنند, به دلیل مکانیکی بودن هارددیسک ها جمع آوری اطلاعات نسبت به اس اس دی ها بیشتر طول می کشد. هاردهای اس اس دی نسبت به هارددیسک ها که دارای قطعات متحرک آسیب پذیر هستند بیشتر عمر می کنند. به غیر از کامپیوترهای دسکتاپ و لپ تاپ های سطح بالا؛ می توانید SSDها را در گوشی های هوشمند؛ تبلت ها و بعضا دوربین های فیلمبرداری پیدا کنید.

دستگاه های ذخیره سازی اکسترنال

علاوه بر رسانه های ذخیره سازی موجود در کامپیوتر؛ دستگاه های ذخیره ساز دیجیتال هم وجود دارند که به صورت اکسترنال می توان از آنها استفاده کرد. این دستگاه ها برای توسعه ظرفیت ذخیره سازی در هنگام کمبود فضای داخلی استفاده می شود و امکان جابجایی بیشتر و انتقال ساده فایل ها از یک دستگاه به دستگاه دیگر را فراهم می آورد.

هارد SSD و HDD اکسترنال

می توانید هر دو دستگاه هاردیسک و اس اس دی را به عنوان هارد اکسترنال تهیه کنید. این ها به طور کلی بیشترین ظرفیت ذخیره سازی را در بین گزینه های اکسترنال ارائه می دهند؛ هارددیسک های اکسترنال تا 20 ترابایت فضای ذخیره سازی و SSD های اکسترنال با قیمت مناسب حداکثر 8 ترابایت فضای ذخیره سازی را ارائه می دهند.

عملکرد هارددیسک و SSD اکسترنال دقیقا به همان روشی است که همتایان اینترنال آنها ارائه می دهند. اکثر هاردهای اکسترنال را می توان به هر کامپیوتری متصل کرد، بنابراین یک راه حل مناسب برای انتقال فایل ها در دستگاه ها هستند.

دستگاه های حافظه فلش

در بخش اس اس دی ما به حافظه فلش اشاره کردیم. یک حافظه فلش شامل تریلیون سلول حافظه فلش به هم پیوسته هستند که داده ها را ذخیره می کنند. این سلول ها میلیون ها ترانزیستور را در خود جای داده اند که هنگام روشن یا خاموش شدن کد باینری 0 و 1 را نشان می دهند و به کامپیوتر اجازه می دهد تا اطلاعات را بر اساس جریان الکتریکی ترانزیستورها بخواند و بنویسد.

شاید شناخته شده ترین نوع حافظه فلش؛ فلش مموری باشد. این دستگاه های ذخیره سازی کوچک و قابل حمل که به عنوان فلش بند انگشتی یا درایو فلش USB شناخته می شوند؛ مدت ها است که یک گزینه محبوب برای ذخیره سازی اضافی کامپیوتر محسوب می شوند. فلش مموی ها برای اشتراک گذاری و انتقال فایل ها از یک دستگاه به دستگاه دیگر اشتفاده می شوند.

این روزها؛ فلش مموری می تواند حداکثر فضای ذخیره سازی 2 ترابایت را داشته باشد. آنها از نظر هزینه هر گیگابایت نسبت به هارددیسک های اکسترنال گران تر هستند؛ بنابراین گرچه بعید است کسی از درایوهای بند انگشتی برای ذخیره تمام اطلاعات شخصی خود استفاده کند، اما به عنوان یک راه حل ساده و راحت برای ذخیره سازی موقت و انتقال فایل های کوچکتر ممکن ترجیح داده می شوند.

به غیر از فلش مموری ها؛ دستگاه های حافظه فلش شامل کارت های حافظه هم هستند که شما آنها را به عنوان محیط ذخیره سازی مورد استفاده در دوربین های دیجیتال تشخیص خواهید داد.

دستگاه های ذخیره سازی اپتیکال

CD؛ DVD و دیسک های Blu-Ray در مواردی فراتر از پخش موسیقی و فیلم استفاده می شوند؛ از این محصولات به عنوان دستگاه های ذخیره سازی هم استفاده می شود و در کل به عنوان دستگاه های ذخیره سازی نوری (اپتیکال) یا رسانه های دیسک نوری شناخته می شوند.

کد دودویی بر روی این دیسک ها به صورت برجستگی های کوچک در امتداد مسیری که از مرکز دیسک به شکل مارپیچ به سمت خارج هدایت می شود؛ ذخیره می شود. هنگامی که دیسک در حال کار است با سرعت ثابت می چرخد و در این حال لیزر موجود در سی دی / دی وی دی درایو برجستگی های دیسک را اسکن می کند. نحوه بازتاب یا برگشت نور لیزر تعیین می کند که در این مکان داده های ذخیره شده یا نه.

مسیر مارپیچی موجود در DVD نسبت به CD فشرده تر است و به شما این امکان را می دهد تا داده های بیشتری را ذخیره کنید (با وجود اینکه از نظر اندازه یکسان هستند). در DVD درایوها هم لیزر قرمز باریکتری نسبت به CD درایوها استفاده می شود. دی وی دی ها همچنین امکان افزایش لایه ها را برای افزایش ظرفیت ذخیره سازی فراهم می آورند. بلو-ری ها کار را به سطح بالاتری ارتقاء می دهند و داده ها را در چندین لایه با برجستگی های حتی کوچکتر ذخیره می کنند که برای خواندن آنها به لیزر آبی حتی ریزتری نیاز است.

CD-ROM, DVD-ROM و BD-ROM به دیسک های ذخیره سازی نوری اشاره دارند که فقط خواندنی هستند و این بدان معناست که داده ها به صورت دائمی روی آنها نوشته می شود و قابل پاک کردن با رونویسی نیستند. این موارد معمولا برای نصب برنامه های مورد استفاده قرار می گیرند اما نمی توانند به عنوان دستگاه ذخیره سازی شخصی استفاده شوند.

CD-R, DVD-R و BD-R دیسک های قابل نوشتنی هستند که نمی توانند دوباره رونویسی شوند. هر اطلاعاتی را که روی یک دیسک خالی ذخیره می کنید؛ برای همیشه در آن دیسک ذخیره می شوند. بنابراین آنها می توانند داده ها را ذخیره کنند اما به اندازه سایر دستگاه های ذخیره سازی انعطاف پذیر نیستند.

CD-RW, DVD-RW و BD-RE دیسک های قابل نوشتن هستند، بنابراین می توانید به طور مداوم روی آنها داده های جدید بنویسید و داده های ناخواسته را از آنها پاک کنید. گرچه تا حد زیادی توسط فناوری جدیدتر مانند حافظه فلش جایگزین شده اند اما CD-RW برای مدت طولانی به عنوان بهرتین گزینه برای ذخیره سازی اکسترنال استفاده می شوند؛ اکثر کامپیوترهای رومیزی و لپ تاپ ها دارای CD/ DVD درایو هستند.

CD می تواند حداکثر 700 مگابایت داده؛ DVD-DL حداکثر 8.5 گیگابایت و Blu-Ray می تواند بین 25 تا 128 گیگابایت داده را ذخیره کند.