سوئیچ شبکه

سوئیچ

سوئیچ‌های اترنت رایج‌ترین نوع از سوئیچ‌ها هستند اما هنوز می‌توان سوئیچ‌هایی که برای معماری شبکه‌ی حلقه‌ای توکن، کانال فیبری و ATM ها بهینه شده‌اند را پیدا کرد. سوئیچ‌های اترنت مین استریم مانند روترهای پهن باند از سرعت اترنت گیگابیت در هر اتصال مستقل پشتیبانی می‌کنند اما سوئیچ‌های عملکرد بالا مانند Switch هایی که در دیتا سنترها هستند، معمولا از سرعت 10 گیگابیت در ثانیه در هر اتصال پشتیبانی می‌کنند.

مدل‌های مختلف سوئیچ‌ها از تعداد متفاوتی از دستگاه‌های متصل شده پشتیبانی می‌کنند. سوئیچ‌های مشتری محور معمولا از 4 تا 8 دستگاه اترنت پشتیبانی می‌کنند در حالی که سوئیچ‌های سازمانی معمولا بیت 32 تا 128 اتصال را پشتیبانی می‌کنند. سوئیچ‌ها همچنین می‌توانند به همدیگر متصل شوند که یک روش زنجیری برای اضافه کردن تعداد بیشتری از دستگاه‌ها به شبکه LAN را فراهم می‌آورند.

سوئیچ های مدیریتی و سوئیچ های غیر مدیریتی

Switch های ساده مانند آنهایی که در روترها مورد استفاده قرار می‌گیرند، به تنظیمات خاصی نیاز ندارد و فقط باید آنها را به کابل و برق متصل کرد. در مقایسه با سوئیچ‌های غیر مدیریتی، دستگاه‌های رده بالا که در شبکه‌های سازمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند، طیف وسیعی از قابلیت‌های پیشرفته را پشتیبانی می‌کنند، که توسط یک مدیر شبکه حرفه‌ای قابل کنترل است. از قابلیت‌های محبوب سوئیچ‌های مدیریتی می‌توان به مانیتورینگ SNMP و پشتیبانی از QoS اشاره کرد.

Switch های مدیریتی سنتی ساخته شده‌اند تا از رابط‌های کامند لاین سبک یونیکس کنترل شوند. دسته‌های جدیدتر از سوئیچ‌ها که سوئیچ‌های هوشمند یا اسمارت نامیده می‌شوند؛ شبکه‌های سازمانی رده پایین، میان رده را مورد هدف قرار داده‌اند و رابط کاربری مبتنی بر وب مشابه با روترهای خانگی را ارائه می‌دهند.

فرق سوئیچ با هاب و روتر

Switch از لحاظ ظاهری شبیه به یک هاب شبکه است. با این وجود بر خلاف هاب ها، سوئیچ قادر به بازرسی پیام‌های دریافتی و هدایت آنها به پورت ارتباطی خاصی است که به این فناوری سوئچینگ بسته گفته می‌شود.

یک سوئیچ آدرس مبداء و مقصد هر بسته را مشخص می‌کند و داده‌ها را فقط به دستگاه‌های خاصی انتقال می‌دهد، در حالی که هاب بسته‌ها را به همه پورت‌ها انتقال می‌دهد. سوئیچ در مقایسه با هاب‌ها پهنای باند شبکه را حفظ می‌کند و به طور کلی عملکرد را بهبود می‌بخشد.

Switch ها همچنین به روترهای شبکه شباهت دارند. در حالی که روترها و سوئیچ‌ها هر دو اتصالات دستگاه محلی متمرکز را فراهم می‌آورند، روترها از اتصالات شبکه خارجی یا شبکه‌های محلی یا اینترنت پشتیبانی می‌کنند.

سوئیچ ها در لایه 3 شبکه OSI قرار دارند

سوئیچ‌های معمولی در لایه 2 یا همان لایه پیوند داده‌های مدل OSI کار می‌کنند. سوئیچ‌های لایه 3 که منطق سخت افزار داخلی سوئیچ و روترها را داخل یک دستگاه هیبرید یا ترکیبی با هم ادغام می‌کنند هم در برخی از شبکه‌های سازمانی مستقر هستند. در مقایسه با سوئیچ‌های سنتی، سوئیچ‌های لایه 3 پشتیبانی بهتری برای تنظیمات LAN مجازی ارائه می‌دهند.