انواع کابل صدا برای استودیوهای ضبط خانگی

 یکی از مهمترین مواردی که لازم است،‌ برای استودیوی ضبط خانگی خود در نظر داشته باشید، کابل صدا است. انواع کابل‌های صدای مختلفی وجود دارد و شما برای اتصال تمام تجهیزات ضبط خود به کابل‌های صدا نیاز دارید. در این پست، تمرکز اصلی روی کابل‌های صدای آنالوگ (XLR, TRS, TS  و  RCA) است. اما همچنین در مورد 3 نوع کابل دیجیتال بسیار معمول (کابل‌های MIDI, USB  و  Thunderbolt) بحث خواهیم کرد.

کابل‌ صدا آنالوگ یا دیجیتال؟

کابل‌های صدای آنالوگ و دیجیتال چه تفاوتی با هم دارند؟ کابل‌های آنالوگ از طریق استریم الکترونیکی (جریان برق) اطلاعات را انتقال می‌دهند و کابل‌های دیجیتال از طریق رشته طولانی از 0 و 1‌ها اطلاعات را انتقال می‌دهند. در یک استیشن استودیوی ضبط خانگی، شما بیشتر در مورد نحوه انتقال صدای آنالوگ از میکروفون و دستگاه‌های سازه‌ای خود فکر می‌کنید تا در نهایت بتوانید صدا را در DAW یا سایر برنامه‌های خود ضبط کنید.

تفاوت بین سطح Mic, Line, Instrument

Mic Level پایین‌ترین سطح سیگنال است که از طریق اتصال XLR عبور می‌کند. سیگنال Mic Level برای ارتقاء سطح میکروفون تا line level (لول لاین) به تقویت شدن نیاز دارد. هر زمان که میکروفون را به کابل صدا یا میکروفون خود متصل می‌کنید، از کابل XLR استفاده می‌کنید. رابط‌ها و میکسرهایی که ورودی میکروفون داخلی دارند هم معمولا دارای یک تقویت کننده میکروفون داخلی هستند. بنابراین شما نیازی ندارید کابل دیگری را به کیت اضافه کنید.

Line Level بالاترین سطح سیگنال است که از طریق اتصال TRS عبور می‌کند. این نوع استاندارد سیگنال است و هنگام اتصال هر سخت‌افزار غیرسازگار به رابط کاربری خود یا ابزارهایی که لول لاین (Line Level) متعادلی دارند. باید از TRS استفاده کنید. توجه داشته باشید که بسیاری از تجهیزات صوتی و صفحه کلیدهای نیمه حرفه‌ای و غیره، ممکن است خروجی لاین نامتعادل داشته باشند؛ بنابراین باید از کابل TS استفاده کنید.

Instrument Level متغییرترین سطح سیگنالی است که از طریق اتصال TS عبور می‌کند. همچنین برای ارتقاء سطح به لول لاین به تقویت‌کننده نیاز خواهید داشت. این کابل را هر زمان که سازی مانند گیتار را مستقیما به رابط خود متصل می‌کنید، انتخاب کنید.

اگر سیگنال Line Level را به ورودی میکروفون بفرستید چه اتفاقی می‌افتد؟

سیگنال‌های Mic levels بسیار کمتر از سیگنال‌های line-level است. این بدان معناست که وقتی با سیگنال لول لاین برخورد می‌کنید، هر رابط یا میکسر دارای میکروفون به عنوان میکروفون ممکن است اورلود و به معنای واقعی کلمه تحریف شود. بنابراین هنگام تلاش برای ضبط، تجهیزات شما در معرض خطر واقعی نیستند؛ به شرطی که در تنظیم میزان صدا بسیار محتاط باشید.

با کمترین میزان صدای خروجی از دستگاه ارسال کننده شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید، تا سیگنال مناسب و بدون تحریفی را دریافت کنید. ممکن است نتیجه ضبط شده کاملا راضی کننده باشد. گرچه مشکلی که ممکن است تجربه کنید، نسبت سیگنال به نویز ضعیف است.

نکته ایده‌آل این است که یک رابط یا میکسر خریداری کنید که هم لول لاین و لول میکروفن را داشته باشد. به عنوان مثال رابط صوتی Focusrite 2i2 به شما امکان می‌دهد تا بین Line Level  و instrument/mic level سوئیچ کنید.

کابل صدا آنالوگ

هدف شما ضبط سیگنال کاملا تمیز و با صدای بلند از میکروفون؛ گیتار؛ صفحه کلید؛ و غیره در نرم افزار ضبط یا DAW است. موفقیت در ضبط ارتباط زیادی با انواع کابل صدایی که انتخاب می‌کنیم دارد. ارتباطات صوتی را به درستی ایجاد کنید تا صداهای ضبط شده خوب به نظر برسند. بنابراین چگونه تصمیم می‌گیرید که کدام کابل صدا مناسب است؟ خب بیایید با یک نگاه عمیق تر به متداول ترین انواع کابل‌های صدا شروع کنیم؛ بعد ورودی‌ها و خروجی‌های برخی از تجهیزات معروف استودیوی ضبط خانگی را بررسی می‌کنیم تا ببینیم چکونه آنها با هم مطابقت دارند.

اتصال پلاگین آنالوگ ¼ اینچی (6.35 میلیمتری)

فیش جک ¼ اینچی (یا 6.35 میلیمتری) رایج ترین کانکتور صدا است. قسمت سربی با پلاگین ¼ اینچی به عنوان jack lead شناخته می‌شود. اما همه jack lead‌ها شبیه به هم نیستند. در ادامه جزئیات بیشتری را ارائه خواهیم داد:

کابل 6.35 میلیمتری Mono/TS

این کابل صدا را برای گیتار یا کیبورد و … خود استفاده می‌کنید. همانطور که از نام آن پیداست این کابل صدا مونو است چونکه شما فقط یک کانال دارید که سیگنال‌ها از طریق آن فرستاده می‌شود. از طریق این کابل صدا نمی‌توانید سیگنال‌های استریو را ارسال کنید.

رایج ترین کابل‌های TS کابل‌های ساز هستند. کابل instrument شامل یک سیم و یک محافظ است. سیم به Tip متصل است و شیلد به sleeve متصل می‌شود. شما برای کاهش نویز صدا به شیلد یا محافظ نیاز دارید.

کابل‌های Instrument یا کابل‌های جک نامتعادل هستند. سیگنال از طریق یک سیم ارسال می‌شود. از شیلد به عنوان زمین استفاده می‌شود (یعنی نویز را کاهش می‌دهد).

در عین حال؛ در اینجا چیز دیگری وجود دارد که شما باید در مورد آن بدانید. اگر مثلا سازها؛ گیتار، کیبورد را متصل می‌کنید؛ مطمئن شوید که مابل ساز را خریداری کرده اید. برای اتصال سازها هرگز از کابل اسپیکر استفاده نکنید.

کابل 6.35 میلیمتری Stereo/TRS

کابل Stereo/TRS تقریبا مشابه با کابل TS به نظر می‌رسد؛ اما قسمت پلاگین جک ¼ میلیمتری آن دارای 3 نقطه تماس (Tip, Ring  و  Sleeve) است که توسط 2 تقسیم کننده پلاستیکی جدا شده اند. کابل TRS به دو روش مختلف قابل استفاده است:

به عنوان یک کابل استریو جایی که سیگنال به کانال راست و کانال چپ تقسیم می‌شود. به طور کلی سیگنال کانال چپ به Tip متصل می‌شود؛ سیگنال کانال راسته به Ring متصل می‌شود و در آخر شیلد به Sleeve متصل می‌شود.

به عنوان یک کابل مونو متعادل برای اتصال گیرنده و تقویت کننده صدای حرفه ای. به عنوان مثال، برای اتصال سینتسایزر با خروجی‌های متعادل به یک رابط صدا با ورودی‌های متعادل TRS. مزیت یک کابل متعادل این است که می‌توانید یک کابل طولانی بدون نویز داشته باشید. چگونه خواهید فهیمد که خروجی‌های gear شما متعادل هستند یا نامتعادل؟ در صورت متعادل بودن خروجی‌ها شما تقریبا برچسب گذاری می‌شوند؛ یا برای اطمینان از تجهیزات خود به دفترچه راهنما مراجعه کنید و برای اطلاعات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه کنید.

کابل‌های متعادل و نامتعادل

دقیقا چه تفاوتی بین کابل‌های متعادل و نامتعادل وجود دارد؟ چرا مهم است؟ در ادامه کمی بیشتر صحبت خواهیم کرد و چند نکته مفید را ذکر خواهیم کرد:

کابل‌های نامتعادل شانس بیشتری برای گرفتن تداخل رادیویی و نویز دارند. اگر بخواهید یک کابل نامتعادل را باز کنید؛ دو سیم خواهید دید؛ یک سیم رسانا و یک سیم به عنوان زمین.

از طرف دیگر کابل‌های متعادل برای کنسل کردن تداخل‌ها طراحی شده اند. آنها این کار را با کمک یک سیم اضافه شده داخلی انجام می‌دهند؛ بنابراین دو سیم رسانا و یک سیم زمین وجود دارد (در کل سه سیم). با کمک این سیم دوم؛ نویزها از بین می‌روند. چطور؟ کابل متعادل دارای دو سیم و یک شیلد است؛ وقتی که از آن به عنوان یک کابل متعادل استفاده می‌شود؛ سیگنال‌های مشابهی از طریق هر دو سیم عبور می‌کند. وقتی که سیگنال‌ها به رابط یا ورودی میکسر می‌رسند؛ سیگنال‌ها به یکدیگر اضافه می‌شوند. بنابراین؛ هر گونه نویز ایجاد شده در سیگنال لغو می‌شود.

برای اتصال متعادل؛ تمام نقاط در مدار کابل شما باید متعادل باشد. بنابراین gear شما باید یک خروجی متعادل داشته باشد. کابل‌های شما باید متعادل باشند (TRS یا XLR)؛ ورودی شما در رابط یا میکسر باید متعادل باشد. اگر فقط یکی از این موارد نامتعادل باشد؛ کل زنجیره سیگنال شما نامتعادل می‌شود.

به احتمال زیاد اتصالات ¼ اینچی نامتعادل هستند؛ مگر اینکه به صورت متعادل برچسب گذاری شوند. برای اطلاع از این موضوع می‌توانید بروشور یا برچسب موجود در ورودی را بررسی کنید. اگر خروجی یکنواخت یا استریو متعادل است از TRS استفاده کنید؛ در صورت عدم تعادل و یکنواختی از TS استفاده کنید.

عاقلانه این است که برای جلوگیری از نویز و تداخل؛ طول کابل نامتعادل را کمتر از 1.8 متر در نظر داشته باشید.

اگر به کابل‌های طولانی تر نیاز دارید یا می‌خواهید یک سیگنال نامتعادل را به سیگنال متعادل وصل کنید؛ می‌توانید از باکس DI استفاده کنید. این دستگاهی است که در ضبط و پخش صدای زنده برای تبدیل سیگنال‌ها و مطابقت با سطح صدا استفاده می‌شود. به شما امکان می‌دهد تا gear نامتعادل مانند گیتار یا سینتسایزر را به ورودی‌های متعادل در میکسر و سیستم‌های PA متصل کنید چونکه باکس DI سیگنال را به یک اتصال متعادل تبدیل می‌کند. مزیت؟ کاهش نویز؛ بدون تداخل و استفاده از کابل‌های طولانی را خواهید داشت.

کابل‌های میکروفون XLR

اتصال XLR برای میکروفون و همچنین برخی اتصالات خطی بین gear‌های حرفه ای استفاده می‌شود. این کابل دارای انتهای نر و ماده است. کابل XLR شباهت زیادی به یک رابط TRS دارد و برای به حداقل رساندن نویز متعادل است. کابل میکروفون XLR گاهی اوقات کابل low Z هم نامیده می‌شود چون دارای سیگنال‌های با امپدانس پایین است. کابل‌های XLR بدون تداخل صدا می‌توانند بسیار طولانی باشند؛ چون باز هم متعادل هستند.

کابل‌های RCA

کابل‌های RCA که بعضا به آنها کابل تلفن گفته می‌شود؛ در استریوهای خانگی و بسیاری از تجهیزات صوتی نیمه حرفه ای استفاده می‌شوند. عملکرد آنها بسیار شبیه به کابل‌های TS است ( دارای یک کانکتور و زمین است). کابل RCA یک کابل نامتعادل است. کانکتورهای RCA برای دستیابی به استریو معمولا به صورت جفتی هستند. در اغلب مواقع رنگ قرمز برای کانال سمت راست استفاده می‌شود و سفید برای کانال چپ استفاده می‌شود. کابل‌های RCA کوتاه را برای استفاده در نظر داشته باشید چونکه ممکن است نویز را تجربه کنید.

کانکتور پلاگین آنالوگ 1/8 اینچی (3.5 میلیمتری)

ممکن است خروجی یا ورودی هایی داشته باشید که اندازه آنها کوچکتر است و مناسب جک 3.5 میلیمتری (1.8 اینچی) است. بنابراین اجازه دهید دو جک مینی که مرتبا با آنها روبرو می‌شویم را بررسی کنیم:

کابل 3.5 میلیمتری استریو یا TRS

پلاگین جک مینی 1.8 اینچی مانند کابل بزرگتر 1.4 اینچی خود از سه بخش Tip، Ring و Sleeve (TRS) تشکیل شده است. شما این پلاگین 3.5 میلیمتری یا 1.8 اینچی را بیشتر در هدفون‌ها مشاهده خواهید کرد. در حقیقت؛ اگر هدفون‌های صدا را خریداری کنید؛ اغلب متوجه خواهید شد که داری جک 3.5 میلیمتری یا آداپتور 1.4 اینچی یا 6.35 میلیمتری هستند که در زیر نشان داده شده است. به عنوان مثال هدفون حرفه ای سونی مدل MDR7506 از این جک استفاده می‌کند.

شما همچنین ممکن است برخی از تجهیزات صوتی را پیدا کنید که دارای جک 3.5 میلیمتری یا ورودی یا خروحی AUX هستند. در این صورت؛ شما به یک کابل صدا با جک 3.5 میلیمتری TRS نیاز خواهید داشت. خروجی AUX معمولا یک خروحی استریو خواهد بود. خروجی AUX نامتعادل است.

برای اتصال خروجی AUX خود به ورودی‌های مونو 6.35 میلیمتری دوگانه در یک رابط، به یک کابل مانند Hosa CMP-159 نیاز خواهید داشت. این کابل سیگنال استریو را از طریق پلاگین 3.5 میلیمتری دریافت کرده و به دو سیگنال مونو چپ و راست تبدیل می‌کند.

پلاگین میکروفون و هدفون 3.5 میلیمتری TRS

شما بیشتر در این محصول چهار کانکتور (Tip, Ring, Ring, Sleeve) را پیدا خواهید کرد که معمولا در تبلت ها، گوشی‌های هوشمند و لپ تاچ‌ها استفاده می‌شود. توجه داشته باشید که چگونه یک رینگ اضفی روی پلاگین جک قرار گرفته است. رینگ اضافی یک کانال صوتی اضافی را فراهم می‌آورد. TRRS ترکیبی از ورودی میکروفون و همچنین خروجی استریو هدفون است (اگر از تجهیزات مناسب استفاده می‌کنید).

تقریبا همیشه یک فیش هدفون 3.5 میلیمتری TRS در یک سوکت TRRS کار می‌کند، بنابراین می‌توانید به خروجی صدا گوش دهید. اما اگر رینگ اضافی روی پلاگین هدفون و میکروفن دارید می‌توانید از خود هدفون مانند هدست استفاده کنید. نتیجه این نوع پورت این است که اگر می‌خواهید بدون رابط در گوشی؛ لپ تاپ یا تبلت خود ضبط کنید، اگر میکروفن با پلاگین TRRS (مانند Rode Smartlav+ یا موارد مشابه) را داشته باشید می‌توانید این کار را انجام دهید.

کابل‌ صدا دیجیتال

کابل‌های دیجیتالی بیشتر و بیشتری را در یک استودیوی ضبط خانگی مدرن پیدا خواهید کرد. از برخی جهات؛ کابل‌های دیجیتال ساده تر هستند. دیلیل این امر آن است که بر خلاف کایل‌های آنالوگ؛ برای استفاده از کابل‌های دیجیتال نیازی به درک دقیق نحوه کار آنها نیست. شما خیلی ساده، مطابق با پروتکل کابل صحیح را خریداری می‌کنید.

برای ساده نگه داشتن این پست ما روی کابل‌های آنالوگ و فقط 3 کابل دیجیتال متداول در یک استودیوی ضبط خانگی تمرکز کرده ایم. اگر رابط صوتی یا gear صوتی حرفه ای با اتصالات دیجیتال دارید؛ به دفترجه راهنمای دستگاه مراجعه کنید تا اتصالات صحیح را خریداری کنید. در ادامه خلاصه ای از کابل‌های صدای دیجیتال که اغلب در استودیوی ضبط خانگی مشاهده خواهید کرد آورده شده است.

کابل‌های MIDI

از کابل‌های MIDI برای همگام سازی و برقراری ارتباط بین دستورالعمل‌های سازگار با MIDI استفاده می‌شود؛ بنابراین، کیت پیانوی دیجیتال یا درام الکترونیکی شما تقریبا دارای ورودی یا خروجی MIDI است. در حال حاضر بسیاری از دستگاه‌های مدرن MIDI از USB برای اتصال استفاده می‌کنند. با این حال؛ حتی اگر USB گزینه ای باشد؛ استفاده از پورت‌های MIDI سنتی در تجهیزات خود و اتصال آنها با کابل MIDI برای شما کارآمدتر است. کابل MIDI دارای 5 پین است، به همین دلیل به آنها 5-pin DIN گفته می‌شود.

کابل‌های USB

USB یک روش معمول برای اتصال دستگاه‌ها به یک استودیوی ضبط خانگی است. اکثر رابط‌های صوتی از طریق USB متصل می‌شوند. پیانوهای دیجیتال و کیبوردهای موسیقی اغلب دارای اتصال USB هستند.

اکثر رابط‌ها و کیبوردها همانطور که در بالا نشان داده شده از طریق USA A به B متصل می‌شوند. ایم کابل چاپگر USB  استاندارد است. با این حال، بسیاری از میکروفن‌های USB و برخی از رابط‌ها دارای یک پورت مینی USB هستند. غالبا با دستگاه صوتی؛ کابل USB دریافت می‌کنید, در غیر این صورت بررسی ساده اتصالات و سفارش کابل صحیح یک موضوع ساده است که باید به آن بپردازید.

USB دارای استانداردهای مختلفی است که در ادامه شرح خواهیم داد:

• USB 1.1 – این استاندارد می‌تواند سرعت داده حداکثر 12 مگابیت در ثانیه را کنترل کند.
• USB 2.0 – این استاندارد USB پر سرعت هم نامیده می‌شود و می‌تواند 40 برابر جریان داده استاندارد را کنترل کند (یعنی 480 مگابیت در ثانیه).
• USB 3.0 که به عنوان SuperSpeed ​​USB هم شناخته می‌شود – این اتصال؛ داده‌ها را با سرعت 5 گیگابیت در ثانیه که 10 برابر سریعتر از USB 2.0 است را انتقال می‌دهد.

از آنجا که بیش از یک استاندارد وجود دارد؛ پروت‌های کامپیوتر و رابط کاربری یا دستگاه خود را بررسی کنید تا کابلی با سرعت صحیح را خریداری کنید.

اتفاقا رابط HIDMI فقط یک کابل اتصال نیست. از یک طرف کانکتورهای MIDI و از طرف دیگر یک رابط USB و یک رابط بین دو وجود دارد که امکان ارتباط بین ابزار MIDI و نرم افزار MIDI را از طریق پورت USB فراهم می‌آورد.

کابل‌های تاندربولت

تعداد بیشتری از رابط‌های سطح بالا وجود دارد که از طریق کابل تاندربولت به هم متصل می‌شوند. به عنوان مثال رابط‌های Focusrite Clarett Thunderbolt سرعت انتقال داده بی سابقه ای را ارائه می‌دهد که قبلا فقط در کارت‌های پردازش PCIe اختصاصی دیده می‌شد.

با این حال، قبل از اینکه بیش از حد هیجان زده شوید؛ مهم است که بررسی کنید پورت‌های کامپیوتر شما از کدام پروتکل پشتیبانی می‌کند و قبل از خرید لوازم جانبی از سازگاری اطمینان حاصل کنید.

به عنوان مثال مک بوک پرو 2016 اپل هر یک از پورت‌های تاندربولت 3 را به عنوان تنها روش اتصال دستگاه نمایش می‌دهد. مک بوک پرو 2015 از تاندربولت 2 پشتیبانی می‌کند و مک بوک 205 از USB 3.1 به عنوان تنها روش اتصال دستگاه استفاده می‌کند؛ هر چند که پورت‌ها یکسان به نظر می‌رسند.

به طور کلی باید فرض کنید که هر پورت Type C در کامپیوتر فقط یک پورت USb 3.1 است؛ مگر اینکه آرم تاندربولت در کنار آنها حک شده باشد یا سازنده اعلام کند که تاندربولت است.

تاندربولت 3 استاندارد اتصال جدید اینتل است که جایگزین تاندربولت 2 است. پورت تاندربولت 3 حداکثر توان تئوری 40 گیگابیت در ثانیه را ارائه می‌دهد که دو برابر سرعت استاندارد قبلی است. همچنی متعادل و برگست پذیر است. در نتیجه؛ دیگر لازم نیست قبل از اتصال کابل به لپ تاپ؛ نگران درست بودن یا نبودن اتصال دهنده باشید.

منبع: musicrepo